Μέσα στα χρόνια άφηνα σιγά σιγά να πέφτουν τα μαλλιά μου
μα αυτά ξανάβγαιναν πάνω στο κεφάλι μου.
Τώρα πια, μέσα στον ύπνο μου και ασυνείδητα στον ξύπνιο μου,
τα ξεριζώνω μόνη μου.
Μπλέκω τα δάχτυλά μου ανάμεσα στις τούφες,
τα στριφογυρνάω δυο τρείς φορές για να μην μπορέσουν να ξεφύγουν
κι ύστερα τα τραβάω κάτω αργά και σταθερά.
Και άφού πέσουν τα στρίβω μεταξύ τους και κάνω στην αρχή ένα κόμπο.
Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε αυτή η τρέλα,
ούτε από που προέρχεται.
Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι έχω πολύ λίγα μαλλιά πια.
Και το δωμάτιο έχει γεμίσει μαύρα φίδια που δεν μ' αφήνουν να βγω έξω.

You told me

That every horse that died

Since the day I passed

Instantly became a human

That loved

I told you

That every human I met

Since the day I died

Was unable to love

Nor himself

She told him

That every man that she met

Since the day she remembers

Was in love with her

Cause she didn’t talk

I’m thinking

That every thought I made

Since I remember my thoughts

Never was complete

To keep in my head